Torres del PAINe

PAIN is wat we doorstaan hebben, met vier dagen te  gaan `hiken` -stevig wandelen- in het nationale park Torres del Paine: rugzak meesleurend vol met eten, tent, slaapzak... . Ondanks het feit dat de dagen heel lang waren en de voeten en ruggen ergens in de middag van elke dag begonnen pijn te doen, was wel elke stap ZO hard de moeite waard. De 'W'-route heeft er voor gezorgd dat we in ruil voor een 70-tal kilometers te voet, bijna alle extreem verschillende toppunten* doorheen het park gezien hebben. Doorheen de vier dagen hebben we groene vlaktes, speciale rotsformaties, sneeuw, helblauwe meren, turkooise meren, watervallen, gletjsers, heide vol met bloemetjes, pampas -steppe achtig-, bosachtig stukken, gekke wolken... gezien, zo veel mooiheid in 1 park.   Al in de bus richting TdP overkomt je een waw-effect, de wandeling doet daar elke dag, elk uur, elke stap nog een pakje waw-heid bovenop.  Bovendien was ik nog vergezeld door een bij-elkaar-gesprokkeld teampje van allemaal solo travellers, het leek wel een kleine expeditie robinson ervaring, wat het soms veel beter maakte maar misschien heel soms ook wat harder. Gelukkig had ik Steph (Hollandse kip zonder kop, tijdelijke reispartner) kunnen overtuigen om mee te gaan. Om de rugzak zo licht mogelijk te houden was het eten niet heel culinair hoogstaand, was de tent niet echt ruim en de slaapzakken niet echt warm maar ter compensatie hebben we dan veel  geluk gehad dat we de hele vierdaagse geen druppel regen hebben gezien en zwaar hebben kunnen genieten van de zon op de hete stenen -gecko-en- en de uitzichten dat zo een heldere hemel met zich mee brengt. Naar het schijnt was zo een weer al geleden sinds 2000. De tocht heb ik met een gelukzalig gevoel afgesloten, met spijt dat het al voorbij was en ik denk er toch aan om nog eens terug te keren om dan de Q-route te doen die 8 dagen zou duren, hopelijk heb ik dan even veel geluk ;). 

*Toppunten: Gecko-en aan Campamento Torres met zicht op de Torres; Mirador Las torres bij zonsopgang; Combo van zicht op Lago Nordernskjold, los cuernos -door ons de mokkaberg genoemd- en Cerre Paine Grande, drie heel verschillende natuurverschijnselen; Valle del Frances tussenin de indrukwekkende massieven van los cuernos en Cerro Paine Grande; Mirador Glacier Grey; lunch aan het stenenstrand van Lago Grey; terugkeren met een boot die het hele overszicht van het park nog eens geeft, op het appelblauw-zeegroene Lake Pehoe.   -Namen zijn erbij geschreven omdat het zeker de moeite is om eens te googlen!-